Eerste angstige ervaringen

Als kleuter kunnen angstige ervaringen een blijvende impact hebben. Neem bijvoorbeeld de kaalhoofdige buurman, die mij vreselijke schrik aanjoeg. Het beeld van zijn gladde hoofd zonder haar was zo angstaanjagend dat het bijna zes decennia later nog steeds levendig in mijn herinnering staat.

Zinsbouw en grammatica zijn bij therapeutisch schrijfsessies niet belangrijk. Het gaat erom dat je 30 minuten lang je voorbijtrekkende herinneringen opschrijft (Zet een timer).

Verlatingsangst

Op mijn vijfde levensjaar, terwijl ik net in bed lag, hoorde ik stemmen buiten. Nieuwsgierig als ik was, klom ik uit bed en keek door het slaapkamerraam. Op de oprit stond een man bij een auto, druk pratend en wijzend met mijn ouders. Mijn broertje werd wakker en samen keken we naar beneden. Plotseling stapten ze alle drie in de auto en reden weg, ons achterlatend. Mijn hart bonkte in mijn keel; waarom gingen ze weg zonder ons? Mijn broertje begon te huilen en ik voelde paniek opkomen, maar probeerde hem te troosten. Verstijfd bleef ik door het raam staren, tot de auto terugkeerde. Het moment van opluchting sloeg om in tranen van angst en verwarring.

Op dat moment dacht ik dat het mijn schuld was dat ze weggingen. Ik wist niet dat ze van plan waren een auto te kopen.

Terugkerende nachtmerrie

In mijn jeugd had ik een terugkerende nachtmerrie waarin ik van de trap viel in een eindeloze diepte, bijna stikkend voordat ik wakker schrok.

Bij hoge koorts droomde ik over een mens die als een ballon steeds groter werd maar nooit barstte.

Levenslessen uit angst

Op latere leeftijd besefte ik dat deze ervaringen als kind, hoewel traumatisch, een belangrijke les waren. Ze herinnerden me eraan dat angsten en nachtmerries een deel van het leven zijn, maar dat ze ook overwonnen kunnen worden. Door mijn angsten onder ogen te zien en te begrijpen, kon ik groeien en sterker worden. Deze ervaringen hebben me geleerd om veerkrachtig te zijn en te beseffen dat ik zelfs in de donkerste momenten de kracht had om door te gaan. En hoewel de herinneringen aan die angstige nacht en terugkerende nachtmerries nog steeds levendig kunnen zijn, hebben ze me gevormd tot de persoon die ik vandaag ben: iemand die weet dat zelfs in het gezicht van angst, er altijd hoop en kracht te vinden is om door te gaan.

---